قصه همیشه تكرار
به گزارش بازی فوتبال باید از هواداران استقلال پرسید طرح اسم امیر قلعه نویی یا هر مربی دیگری در این شرایط چه سودی برای تیم دارد؟ اگر آنها دنبال بازگشت استراماچونی هستند كه خب روشن است این اتفاق رخ نخواهد داد. اگر قرار بود استرا برگردد، اصلا نمی رفت یا همان زمان تحت تأثیر آن همه تلاشی كه صورت گرفت برمی گشت. غیر از این، آلترناتیو تراشیدن برای فرهاد مجیدی یك جریان زیانبار است كه فقط تمركز سرمربی استقلال را به هم می زند.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بعد از بازگشایی لیگ برتر، استقلال نتایج خوبی به دست نیاورده و همین مسئله دستیابی این تیم بعنوان قهرمانی را حدودا ناممکن کرده است. بدین سان تعداد سال های دور ماندن آبی ها از قهرمانی لیگ برتر به عدد ۷ می رسد؛ آن چه طبیعتا برای هواداران این تیم قابل تحمل نیست. چیزی که این داستان را آزاردهنده تر می کند، تقارن دوران حسرت استقلال با کامیابی های پی در پی رقیب سنتی است. در این شرایط طبیعی است که انتقاد و اعتراض حرف اول را بزند.
حتی فرهاد مجیدی که چهره محبوب هواداران تلقی می شود، از این انتقادات در امان نمانده و پست های اینستاگرامی اخیر او به محلی برای اعتراضات هواداران تبدیل گشته است. کار حتی به جایی رسیده که برخی کمپین های جسته و گریخته هم برای بازگشت امیر قلعه نویی تشکیل شده است. سرمربی فعلی سپاهان به تازگی به این کمپین ها واکنش نشان داده و گفته: «از هواداران ممنونم اما فرهاد مجیدی سرمایه است و باید حفظ شود. من هر جا باشم تمام تمرکزم روی همان تیم است و فعلا فقط به سپاهان فکر می کنم.»
مقصود این مطلب ابدا این نیست که فرهاد مجیدی بی نقص کار کرده یا باید با چشمان بسته به او فرصتی طولانی داد. قبلا در نقد فرهاد زیاد نوشته ایم و هنوز هم عقیده داریم بهتر بود او تجربه سرمربیگری اش را از موقعیت هایی کوچک تر و آسان تر آغاز می کرد. با این وجود باید از هواداران استقلال پرسید طرح اسم امیر قلعه نویی یا هر مربی دیگری در این شرایط چه سودی برای تیم دارد؟ اگر آنها دنبال بازگشت استراماچونی هستند که خب روشن است این اتفاق رخ نخواهد داد. اگر قرار بود استرا برگردد، اصلا نمی رفت یا همان زمان تحت تأثیر آن همه تلاشی که صورت گرفت برمی گشت. غیر از این، آلترناتیو تراشیدن برای فرهاد مجیدی یک جریان زیانبار است که فقط تمرکز سرمربی استقلال را به هم می زند. آبی ها هنوز می توانند در لیگ برتر سهمیه بگیرند، در جام حذفی هم به مرحله یک چهارم نهایی رسیده اند و در لیگ قهرمانان آسیا هم با عنایت به گروه نسبتا آسانی که دارند، بطور قطع از صعود ناامید نیستند. خب در این شرایط ایجاد کمپین برای بازگشت قلعه نویی (که خودش تیم دارد) چه فایده ای خواهد داشت؟ آیا بهتر نیست ابراز چنین اشتیاقی حداقل به پایان فصل موکول شود؟
زدن «حاضر» با استفاده از نام «غایب» به یک اتفاق تکراری در استقلال تبدیل گشته است. لیگ یازدهم در روزهایی که پرویز مظلومی شانس خوبی برای قهرمانی با استقلال داشت، هواداران بنر روزشمار برای بازگشت امیر قلعه نویی به ورزشگاه بردند. امیر آخر فصل به استقلال برگشت و اتفاقا لیگ دوازدهم تیمش را قهرمان کرد اما در دو فصل بعدی مطلقا ناکام بود و بعد از آن هم الان هفت سال است رنگ قهرمانی را ندیده. از قضا در آخرین روزهای حضور امیر روی نیمکت استقلال در لیگ چهاردهم، برخی هواداران این تیم بنر روزشمار برای بازگشت علیرضا منصوریان به ورزشگاه بردند. منصوریان هم با یک فصل تاخیر از آغاز لیگ شانزدهم آمد؛ اتفاقا روی دوش هواداران هم آمد اما سرانجام آن کمپین، چیزی جز شعار «حیاکن، رهاکن!» نبود. اصول منطقی و حرفه ای می گوید فعلا از کسی که هست باید حمایت شود تا با آرامش کارش را بکند. بعد از آن هم شاید فکر کردن به تجارب نو، سودمندتر باشد. امیر قلعه نویی که به تازگی با توقف سپاهان برابر سایپا به شدت از قهرمانی لیگ نوزدهم دور شد، چهار دوره سرمربی استقلال بوده و طبعا هر کاری می توانسته برای این تیم کرده است. این طور نیست؟»
منبع: pesfifa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب