انتقاد یك كارشناس از بی توجهی باشگاه ها:
جوان گرایی در فوتبال ایران یک شعار است
به گزارش بازی فوتبال، سرمربی سابق تیم فوتبال جوانان اعتقاد دارد که جوان گرایی در فوتبال ایران تنها یک شعار است و نمی توان آنرا به درستی اجرا کرد چون که اغلب باشگاه ها کمترین توجه و هزینه را برای این بخش دارند.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از مهر، فوتبال در دنیای مدرن به یک صنعت جهانی تبدیل گشته است که نه تنها بر مبنای رقابت های فنی بلکه به واسطه تحول های استراتژیک و مدیریتی پیش می رود. یکی از تحولاتی که در سالهای اخیر در اغلب باشگاه ها و تیم های ملی مشاهده می شود، توجه ویژه به جوان گرایی در ترکیب تیم ها است. این استراتژی نه تنها به تیم ها کمک می نماید تا در رقابت های مختلف موفق باشند، بلکه بنیانگزار آینده ای پایدار و پررونق در فوتبال خواهد بود.
جوان گرایی به معنای بهره برداری از بازیکنان کم سن و سال، اما با استعداد و پتانسیل بالا، در ترکیب اصلی تیم ها است. این حرکت به تیم ها کمک می نماید که استعدادهای جوان را شناسایی کرده و آنها را در محیطی حمایتی پرورش دهند تا در آینده ستارگان بزرگ فوتبال شوند. این روند بخصوص در تیم های ملی که احتیاج به نسل جدیدی از بازیکنان برای ادامه مسیر دارند، اهمیت ویژه ای پیدا می کند.
مزایای جوان گرایی در فوتبال
بازیکنان جوان با انرژی و انگیزه بالایی وارد زمین می شوند. این انگیزه نه فقط جهت خود آنها مفید می باشد، بلکه سبب ایجاد یک فضای رقابتی در تیم می شود که به افزایش سطح عملکرد سایر بازیکنان هم کمک می نماید. استفاده از بازیکنان جوان فرصتی برای آنها به وجود می آورد تا در رویارویی با فشارهای مسابقات حرفه ای، تجربیات ارزشمندی کسب کنند. آنها با قرار گرفتن در محیط های پرچالش تر، به سرعت رشد می کنند و به بازیکنانی حرفه ای و با تجربه تبدیل می شوند.
سرمایه گذاری در جوانان به تیم ها این امکان را می دهد که به صورت بلندمدت برای موفقیت های آینده برنامه ریزی کنند. بازیکنان جوان می توانند در سالهای آینده هسته اصلی تیم را تشکیل دهند و دیگر بازیکنان را برای رسیدن به اهداف تیمی همراهی کنند. بازیکنان جوان معمولا ایده ها و نگرش های جدیدی به بازی وارد می کنند. این تنوع در دیدگاه ها و استراتژی ها می تواند به نوآوری در شیوه های بازی تیم ها کمک نماید. وقتی یک تیم به بازیکنان جوان فرصت می دهد تا نظرات و سبک بازی خویش را معرفی کنند، می تواند به تاکتیک های جدیدی برسد که در رقابت های بزرگ به نفع آن تیم باشد. از نظر اقتصادی نیز، جوان گرایی به تیم ها این امکان را می دهد که از هزینه های بالای انتقال بازیکنان بزرگ بکاهند. با پرورش و استفاده از بازیکنان جوان، باشگاه ها می توانند هزینه های ناشی از خرید بازیکنان گران قیمت را کاهش دهند و در عین حال سطح رقابت پذیری تیم را بالا نگه دارند.
در فوتبال ایران امنیت شغلی وجود ندارد
سید سیروس پورموسوی کارشناس فوتبال در ارتباط با جوان گرایی در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار نمود: در فوتبال ایران به علت عدم وجود امنیت شغلی، مربیان کمتر بسمت جوان گرایی می روند و این مورد سبب محدودیت در تعداد مربیانی شده که به این شیوه اعتماد دارند. تعداد مربیانی که جوان گرایی می کنند در لیگ ایران اندک است. به صورت مثال، برخی مربیان را دیده ام که میانگین سنی تیمشان ۲۴ یا ۲۵ سال بوده و مرتباً مصاحبه می کردند که تیم جوانی دارند. از طرفی، برخی مربیان تنها زمانیکه تیمشان در دقیقه ۹۰ عقب است و بازی را واگذار کرده، چند بازیکن جوان را وارد زمین می کنند تا شکست هایشان را توجیه کنند.
او افزود: در شروع فصل، مربیان برای تعداد سهمیه های بزرگسالان در فهرست تیم، رقابت شدیدی دارند. این مورد نشان دهنده اینست که فوتبال ما به علت عدم امنیت شغلی، نگاهی نتیجه گرا دارد. اگر مربیان به جوان گرایی اعتقاد داشتند، لیستی متوازن تر از بازیکنان جوان و بزرگسال می خواستند. بازیکن جوان واقعی در فوتبال ما کسی است که زیر ۱۸ یا ۱۹ سال سن دارد، در حالیکه بازیکنانی با سن زیر ۲۳ سال هم به سختی در تیم ها دیده می شوند. تیم هایی که به اجبار به علت بودجه پایین از بازیکنان جوان استفاده می نمایند، معمولا فرصت کافی برای بهره گیری از این بازیکنان ندارند.
نتیجه گرایی عامل نادیده گرفتن جوان گرایی
سرمربی سابق تیم فوتبال جوانان خاطرنشان کرد: مدیران باشگاه ها هم شرایط مشابهی دارند؛ آنها برای کسب نتیجه در یک فصل تلاش می کنند، چونکه تمدید قرارداد و ادامه کارشان وابسته به نتایج است. در چنین شرایطی، جوان گرایی در اولویت قرار نمی گیرد. بعنوان نمونه، چند سال پیش که سرمربی یک تیم بودم، مدیرعامل و هیأت مدیره به من گفتند که از جوانان استفاده کنم و حمایتشان تا آخر فصل را تضمین کردند. آن سال تیم صنعت نفت آبادان جوان ترین تیم لیگ بود و حتی در زمان شکست هم هواداران حمایت می کردند، چونکه می دانستند هدف اصلی، ساختن پشتوانه ای برای آینده باشگاه است. باشگاه هایی که وضعیت مالی خوبی ندارند، ناچار به جوان گرایی می شوند، اما این روند باید با برنامه ریزی بلندمدت همراه باشد. هواداران هم باید این روند را بپذیرند و از باشگاه حمایت کنند. نمونه هایی از این قبیل را در سالهای گذشته دیده ایم که تیم هایی مانند سایپا بسمت جوان گرایی رفتند، اما به علت عدم برنامه ریزی صحیح، سقوط کردند.
پورموسوی تصریح کرد: یکی از اشکالات دیگر، عدم امکان جذب بازیکنان جوان خارجی در لیگ ایران است. این مساله در کشورهای دیگر هم وجود دارد؛ بازیکنان جوان ایرانی نمی توانند به سادگی در لیگ های سطح اول آن کشورها بازی کنند و معمولا باید مدتی در تیم های دوم یا آکادمی های آنجا فعالیت کنند. ایران از نظر استعدادهای فوتبالی بسیار غنی است. من بعنوان کسی که سال ها در تیم های پایه کار کرده ام، این مورد را به چشم دیده ام. سالی که سرمربی تیم ملی جوانان بودم، اطلاعات ۱۴۰۰ بازیکن را با جزئیات بررسی کردم؛ من مسابقات لیگ برتر جوانان و لیگ یک مناطق را به صورت کامل پیگیری می کردم. حتی مسابقات آموزشگاهی را یک هفته از نزدیک در بندرعباس دیدم و بازیکنان تمام استان ها را بررسی کردم. واقعاً ایران پر از استعداد است، اما متأسفانه این استعدادها به خوبی محافظت نمی شوند. خیلی از این بازیکنان در راه فوتبال زده می شوند و خداحافظی می کنند.
بسیاری از باشگاه زیر یک درصد از بودجه را صرف جوان گرایی می کنند
او اضافه کرد: طبق آیین نامه، تیم هایی که مجوز حرفه ای دریافت می کنند باید ۱۰ درصد از بودجه شان را صرف آکادمی هایشان کنند. اما به جز سپاهان و یکی دو باشگاه دیگر، این قانون در ایران اجرایی نمی گردد. خیلی از باشگاه ها زیر یک درصد بودجه خویش را صرف تیم های پایه می کنند. آیا امکان دارد یک باشگاه با بودجه خوب آکادمی مناسب نداشته باشد؟ من در خیلی از تیم های لیگ برتر دیده ام که زمین تمرین مناسب، توپ یا وسایل آموزشی کافی ندارند. به جز یکی دو باشگاه، بقیه فقط شعار می دهند که آکادمی دارند و استعداد پرورش می دهند. من ۳۰ سال است که در فوتبال ایران حضور دارم و دیده ام بازیکنان آکادمی ها در چه شرایطی قرار می گیرند. حتی گاهی کفش مناسب برای تمرین یا مسابقات رسمی ندارند.
سرمربی سابق استقلال خوزستان افزود: به جرأت می توانم بگویم که وضعیت آکادمی های ما بسیار اسفناک است. همین حالا می توانم اسم بیشتر از ۱۰ باشگاه را بیاورم که توجهی به تیم های پایه خود ندارند. همه ما می دانیم تیم های پایه با مشکلات زیادی دست وپنجه نرم می کنند. خیلی از بازیکنان از فوتبال خسته می شوند و کناره گیری می کنند. اگر به بازیکنانی که مصدوم می شوند نگاه نماییم، می بینیم که چطور به فراموشی سپرده می شوند. در رده های پایه، سالانه بازیکنانی داریم که رباط یا مینیسک پاره می کنند و فوتبالشان تمام می شود. باشگاه ها باید برای پشتیبانی از بازیکنان جوان و استعدادهای آینده دار، برنامه ریزی بهتری داشته باشند و این مسیر را با جدیت بیشتری دنبال کنند.
نبود زیر ساخت مشکلات زیادی را در فوتبال پایه به وجود آورده است
پورموسوی توضیح داد: به علت نبود امکانات مناسب، زمینهای غیر استاندارد و مربیان کم تجربه، مشکلات زیادی در فوتبال پایه ایران وجود دارد. برخی باشگاه ها صرفا برای کاهش هزینه ها از مربیانی با مدارک پایین استفاده می نمایند که نتیجه آن، عدم تربیت بازیکنان حرفه ای است. این مسائل سبب می شود هر سال تعداد زیادی بازیکن به علت صدمه هایی مثل پارگی رباط از فوتبال کناره گیری کنند. میتوان گفت جوان گرایی در فوتبال ایران بیشتر یک شعار است. وقتی بر سر فهرست بزرگسالان این همه سروصدا می شود و باشگاه ها و مربیان اعتراض می کنند، مشخص است که اعتقادی به جوان گرایی وجود ندارد. البته مربیان و مدیران عامل هم بی تقصیر نیستند؛ چون امنیت شغلی ندارند.
او در انتها تصریح کرد: در فوتبال ایران، اگر تیمی نتیجه نگیرد، نخستین کسانیکه قربانی می شوند، مربیان و مدیران هستند. حتی هواداران هم به جای حمایت، فشار زیادی به تیم وارد می کنند. درحالی که هواداران باید با فلسفه و اهداف باشگاه کنار بیایند و از آن حمایت کنند. باشگاه هایی که بودجه خوبی دارند، به سادگی بازیکنان خارجی و باتجربه جذب می کنند. اما خیلی از باشگاه ها این قابلیت را ندارند و مجبورند بسمت جوان گرایی بروند. مربیان هم تلاش می کنند که این روند را مدیریت کنند، اما موفقیت در این راه زمان می برد. متأسفانه این فرصت به مربیان داده نمی شود و خیلی زود کنار گذاشته می شوند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب